سال ۱۴۰۱ شب گذشته بالاخره نفس‌های آخرش را کشید و از عرصۀ هستی حذف شد. اما خاطرات تلخ خود را البته همراه با روییدن جوانه‌های امید برایمان به یادگار گذاشت.
چقدر بهار به مردم ما می‌آید

با شروع امروز صبح،‌ طبیعت همچون سالیان سال گذشته، زیبایی و طراوت خود را باز به رخ می‌کشید و به‌قصد دلبری، ما را به خود فرامی‌خواند و از ما نشاط می‌طلبید.

گویی بهار دلبریش برای مردم ما همیشه بیشتر از جاهای دیگر بوده و به قول محمد صالح‌علا: «چقدر بهار به مردم ما می‌آید». اما امسال در عجب است که چرا این لب، همراه با شادی و ترنم آن،‌ به تبسم درنمی‌آید و چشمان نمناک، امان نمی‌دهد که رسوب غبار سال تلخ گذشته به باد بهاری سپرده شود.

تلاش می‌کنم به او بگویم که او چیزی از زیبایی کم ندارد و همچون گذشته سر قرار حاضر شده است. اما چه می‌شود کرد که دل، بهاری نیست.

باشد که سال ۱۴۰۲ با آمدنش، از دل‌هایمان غم بزداید و بار دیگر، لبخند جان‌ها با لبخندِ طبیعت همنوایی کند و شکوفۀ بهار دل‌ها میوه دهد و نشاط و شادی بساط خود را بر وجود یک‌یک مردم بگستراند و ماندگار شود.

منبع: کانال تلگرامی دکتر مسعود نیلی


دکتر مسعود نیلی

مطالب مرتبط



نظر تایید شده:0

نظر تایید نشده:0

نظر در صف:0